Serpelice nad Bugiem

» Strona główna

» Serpelice nad Bugiem

» Baza noclegowa

» Gastronomia

» Rekreacja i rozrywka

» Atrakcje turystyczne

» Podlaski Przełom Bugu

» Szlaki turystyczne

» Imprezy turystyczne

» Informacje praktyczne

» Serpelice

» Dolina rzeki Bug

» Serpelice zimą

» Okolice

Czym, dokąd, za ile? Czyli wszystko o tym jak dojechać na swój wymarzony wypoczynek do Serpelic ...szczegóły

» Poradnik survivalu

» Poradnik kajakarza

» Kontakt

Drohiczyn – miasto położone na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej, na prawym brzegu Bugu. Powstało przed XI w. jako gród obronny i ważny ośrodek administracyjny w księstwie ruskim należącym do Rurykowiczów. Zlokalizowany był przy szlakach handlowych – drogowym i wodnym – prowadzącym z Polski do Rusi. Potem należał kolejno do Mazowsza, księstwa halicko – włodzimierskiego, księstwa drohickiego, którego był stolica, oraz do Litwy. Po 1569 wraz z całym Podlasiem należał do Koron. W 1238 r. zdobył książę halicko – włodzimerski Daniel Romanowicz, który w 1253 r. koronował się z udziałem wysłannika papieskiego na króla Rusi. (Weremiej, 1938, s.41-42) Dzięki temu wydarzeniu Drohiczyn stał się jednym z czterech miast w Polsce, gdzie koronowano królów. Po 1330 wielki książę Gedymin włączył Drohiczyn w skład Litwy. W 1498 r. Drohiczyn otrzymał prawa miejskie. Rozbudowano port rzeczny, a w 1517 r. powstał stały most na rzece. W poł. XVII w. miasto zostało dwukrotnie ograbione i zniszczone przez Tatarów w 1656 r. i przez wojska siedmiogrodzkie Rakoczego w 1657 r. Na początku XVII w. kolejne zniszczenia spowodowały przemarsze wojsk saskich i moskiewskich. Po III rozbiorze Drohiczyn został podzielony na dwie części. Prawobrzeżna cześć została włączona do Prus, a lewobrzeżna do Austrii. Po 1815 lewobrzeżna część miasta została włączona do Królestwa Kongresowego, a w 1863 nazwaną ją Ruską Stroną . W czasie wojny polsko – bolszewickiej zacięte walki z oddziałami 16 Armii toczył polski 1 pp legionów i grupa kawalerii pod dow. mjra Feliksa Sas – Jaworskiego. Wśród żołnierzy polskich za udział w bitwie został odznaczony Władysław Broniewski – późniejszy znany poeta. Od września 1939 do czerwca 1941 Drohiczyn był pod okupacją radziecką. Na Bugu przebiegała wtedy linia graniczna między Niemcami a ZSRR. W tym okresie po prawej stronie rzeki powstało wiele betonowych schronów bojowych zwanych „Linią Mołotowa”. Następnie do 1944 trwała okupacja niemiecka.

Z daleka widać Górę Zamkową usytuowaną na wysokim brzegu Bugu. Na jej szczycie znajduje się pomnik odzyskania niepodległości. Grodzisko na Górze Zamkowej jest już częściowo zniszczone przez rzekę. W trakcie prac wykopaliskowych znaleziono tu kilka tysięcy plomb ołowianych służących do znakowania przewożonych towarów, a także liczne wyroby z kości i monet. Na rynku znajdziemy najcenniejsze zabytki Drohiczyna. Do północno-wschodniego narożnika rynku przylega okazały, barokowy zespół klasztoru franciszkanów.

W skład zespołu wchodzi kościół Wniebowzięcia NMP zbudowany w latach 1682-1715, potężna wieża – dzwonnica dobudowana ok. 1770 r. oraz przyległy do świątyni zespół budynków klasztoru z prostokątnym dziedzińcem pośrodku. W obrębie zabudowań rośnie pomnikowy dąb o obwodzie 425 cm i wysokości 18 m. Warto także zobaczyć drugą z monumentalnych świątyń Drohiczyna barokowy kościół parafialny p.w. Św. Trójcy z 1723 r. Znajduje się ona na terenie zespołu klasztornego pojezuickiego i popijarskiego.

Godnym uwagi jest zespół klasztorny benedyktynek. Znajduje się tam kościół pw. Wszystkich Świętych zbudowany w stylu barokowym w latach 1734-38 kiedy to sprowadzono tu z Torunia benedyktynki. Ostatnim z ciekawszych zabytków jest cerkiew prawosławna pw. Św. Mikołaja Cudotwórcy, zbudowana w 1792 jako unicka dla bazylianów. 19 stycznia kultywowane jest tutaj święto prawosławne zwane Świętem Jordanu. Polega ono na przeprowadzeniu uroczystej procesji nad Bug i poświęceniu wody w skutej lodem rzece poprzez trzykrotne zanurzenie krzyża procesyjnego w przeręblu.